มือทั้งสองข้างผูกนัดไว้ด้วยตราสังมีดอกไม้ สดอยู่ในมือพี,พนมอยู่ระหว่างอกใบหน้าเรียบนิ่งสงบแต่สีหน้ายังมองดูสดใสไม่มี ริ้วรอยของความหมองคลํ้า หากเพ่งพินิจพิศดูให้ดีก็พบว่ามืรอยยิ้มนิดๆ ปรากฏ อยู่ที่มุมปากด้วยชำไป ดวงตาทังสองข้างหลับพริ้มคล้ายๆ คนนอนหลับ ได้ยิน เสียงพี่เทิดซึ่งเป็นเพื่อนรุ่นพี่ ถามเบาๆ ว่า เรือยางไวนิลลอยน้ำ “น้องอร! น้องอร! แล้วนี่สิรินภา กับ สุริยน จะมาเมื่อไร ศพไว้นานไม่ได้นะ เพราะเราไม่ได้ฉีดยา ศพจะคลํ้าดูไม่ดี” พี่อรพี่สาวของผมผละจากอ้อมกอดของแม่ เดินมาบอกว่า“ออกมาจากกรุงเทพฯ ครู่ใหญ่แล้วละพี่เทิด อรคิดว่าอีกประมาณครึ่ง ชั่วโมงเครื่องคงจะมาถึงสนามบินตอนนี้อรให้น้องแผนขับรถไปรอรับที่สนามบิน คิดว่าอีกไม่เกินชั่วโมงคงจะมาถึง”พี่เทิดพยักหน้าเข้าใจ แล้วก็จริงตังคำที่พี่สาวคาดคะเน ประมาณ ชั่วโมงเศษ สิ หรือสิรินภาบุตรสาวคนโตของพี,สีมาก็เดินลงมาจากรถยนต์ เธอ อยู่ในชุดกระโปรงสีดำเสื้อแขนกุดสีดำซึ่งตัดกับผิวที่ขาวนวลดูสง่าแต่ทว่าดวงตา ที่ชำแดงทำให้หล่อนดูหม่นหมองไปโดยปริยาย ติดตามมาด้วยสุริยนบุตรชาย คนรอง ซึ่งอยู่ในชุดดำทั้งชุดเช่นกัน ดวงตาชํ้าแดงไม่ผิดกับพี่สาวของเขามากนัก เมื่อมาถึงทั้งสองพาใบหน้าอันอาบไปด้วยคราบนํ้าตา เดินตรงไปยังแท่นตั้งศพ เมื่อมองเห็นร่างอันไร้วิญญาณของบิดาที่นอนสงบนิ่งอยู่ในโลงศพ ทั้งคู่1ไม่ สามารถที,จะกลั้นนํ้าตาเอาไว้ได้ร้องไห้เสียงดังลั่นศาลาตะโกนเรียก“พ่อ! พ่อ! พ่อตื่นซิพ่อ” ไม่ขาดปาก พร้อมทั้งทรุดนั่งลงอย่างหมดเรี่ยวแรง เป็นที่หดหู่ ใจ ของคนรอบข้างจนทำให้น้ำตาอดที่จะ กล้ามไหลออกมาไม่ได้จนกระทั่งพี่อร และพี่สาโรจน์ตรงเข้าประคองพร้อมกับพูดจาปลอบ ประโลมจนทั้งลองคลายจากอาการโศกเศร้า พี่เทิดจึงบอกว่า“อ้าว!ทุกคนช่วยๆ กันปีดฝาโลงหน่อย” ทุกคนกุลีกุจอช่วยกันคนละไม้ละมือ ช่วยกันปิดฝาโลงศพ แล้วปิดทับขอบโลงทั้งสี่ด้าน เรือยางสูบลมราคาถูก ด้วยกระดาษกาวอย่างดีป้องกันสิ่งแปลกปลอม เข้าไปในโลงศพ แล้วค่อยๆ ประคองโลงศพบรรจุลงในโลงเย็นอีกชั้นหนึ่ง เพื่อ รักษาศพไม่ให้มืกลิ่นเสียงพระสวดอภิธรรมขานรับเป็นทอดๆ สำเนียงเสียงบาลี เสมือนดั่ง มนต์ขลังที่สะกดให้ทุกคนนั่งพนมมือนิ่ง แต่บรรยากาศรอบตัวค่อนข้างจะวังเวง ทั้งสองด้านของศาลาเต็มไปด้วยพวงหรีด ที่บรรดาเพื่อนๆ พี่น้องและผู้หลักผู้ใหญ่ ที่เป็นที่เคารพนับถือของพี่สีมานำมาไว้อาลัย บรีเวณโลงศพประดับประดาไป ด้วยดอกไม้สดดูสวยงามประกอบกับไพ่กะพรีบดวงเล็กๆ จำนวนมากดวงที่ต่าง สลับกันส่องแสงเป็นประกายมืจังหวะ พี่อรพ่อ แม่ และหัวหน้าที่ทำงานของพี่สีมา นั่งอยู่บนโซฟายาวหน้าศพ มองเห็นพี่อรเฉพาะเบื้องหลัง พี่อรนั่งตัวงอหลังคุ้ม ไร้สง่าราศี สุริยนบุตรชาย เรือยางมือหนึ่ง เดินตรงเข้าไปกระซิบเบาๆ ที่'ข้างพูพี่อรจึง1ได้,ขอตัวลุกขี้'นมา รับไหว้แขกผู้ใหญ่ท่านหนึ่งก่อนจะพามานั่งบนโซฟาใกล้ๆ กัน“ลุงต้องขอแสดงความเสียใจด้วยนะหลานอรที่...สีมาเขาอายุสัน”ค่ะ! อรก็ไม่นึกไม่ฝนเหมือนกันว่าพี่เขาจะจากไปเร็วอย่างนี้” พี่อร รับคำน้าเสียงลั่นเครือยังไม่หายจากอาการโศกเศร้า“เมื่อเช้าอรยังโทรดัพท์ไปคุยกับพี่เขาอยู่เลย พี่เขาบอกอรเหมือนกันว่า ไม่สบายจะไปโรงพยาบาลอรก็บอกกับเขาว่าให้เขารออยู่ที่พักก่อน อรจะไปรับ แต่อรหลงทาง เสียเวลาหาเล้นทางเกือบ 3 ชั่วโมง และก่อนที่อรจะไปถึง ลูกน้อง
เรือยาง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น